٭ توي يه كافه با هم نشسته بوديم، اين كافه رو خيلي دوست دارم، اون تو آرومم، فكرم ديگه كار نمي كنه و لحضات رهايي رو تجربه مي كنم، يه دوستيه عميق داريم، لحظات خوشي رو با هم تجربه مي كنيم، مثل دو تا بچه با هم بازي مي كينم و به هم فرصت مي ديم كه آرزوهامون رو براي يه لحظه تجربه كنيم، بهش مي گم كه ديگه دلم نمي خواد از ايران برم و دلم مي خواد كه همين جا بمونم، مسخره ام نمي كنه و بهم نمي گه كه تو كه هر دقيقه از يه شاخه به شاخه ي ديگه اي ميپري، بهش مي گم من مي تونم هنرپيشه ي خوبي باشم ازم مي پرسه كه مطمئنم يا نه و من بهش مي گم كه اين طور فكر مي كنم و بهم ميگه حالا كه اين طوره بيا بازي كن، يه سناريو بهم مي گه و خودش مي شه كارگردان، نقش رو بازي مي كنم ولي هي وسطش مي خندم، مثل يه كارگردان شاكي مي شه و مي گه تو چته؟ من بهش مي گم كه آخه اين نقش واقعيه، انگار من دارم روربروي تو بازي مي كنم، متهمم مي كنه به خيانت و من سعي مي كنم به فرار از اين اتهام، بهم مي گه كه اون من رو به دنياي سينما آورده و حالا مي بينه كه من دارم خودفروشي مي كنم، و من باهاش دعوا مي كنم، بدون اينكه متوجه باشم ديدم كه دارم بازي مي كنم، بهم گفت اگه يه روزي كارگردان بشه حتماً به من يه نقش خوب مي ده، بعدش يه هو مي بينم كه درگير يه جور بازيه ديگه اي شده ايم، درگير يه بحث جالب فلسفي شده ايم بدون اينكه با هم يه كلمه حرف بزنيم چون فقط مي نوسيم و هر دو تامون داريم لذت مي بريم، يه مرد سن دار پشت دخل وايساده و نگاه هيزش رو جمع نمي كنه، با اين كه مي بينه ما غرق بازي هستيم بازم به خودش اجازه مي ده كه خلوتمون رو به هم بزنه، موهاش بلنده، هي بازشون مي كنه و هي مي بنده، وسط بحث من براش مي نويسم كه مرتيكه فكر مي كنه داره لحظه به لحظه Sexy تر مي شه و ما مي خنديم، يه دوست جديدمون هم اونجاست، گاهي مي ياد با هم يه سيگار مي كشيم و يه گپي با هم مي زنيم، همه چي عاليه ولي بايد بريم، پاميشيم و سوار ماشين ميشيم و درگير يه بازي جديد ديگه مي شيم، بازي سرعت، كودكانه مي خنديم وقتي مي رسيم دم در هر دو از صميم قلب از هم تشكر مي كنيم و از هم جدا مي شيم و دوباره زندگي واقعي و مشكلاتش شروع مي شن. دوستم مي دونم كه هميشه برام مي موني ولي گاهي مي ترسم كه اين لحظات خوش رو از دست بدم.